Voor de vorm hadden we de wekker iets eerder gezet, Rob had gekozen voor tien voor acht. Maar al voor de wekker waren we allemaal al wakker, toch wel opgewonden dat we weer naar huis gingen.

Hup, de kindertjes in de kleren, nog even 15 nageltjes geknipt en toen de laatste dingetjes ingepakt. Yiming liet zich al lekker meevoeren door grote zus en samen zaten ze op een gegeven moment in de "buggy-tent" (zie foto).

Om tien uur moest de bagage op de gang staan en dat hebben we netjes gered. Kort daarna zijn wij ook maar naar de lobby gegaan om uit te checken, want zonder bagage op je hotelkamer blijven wachten is ook niet echt opwekkend.

Het uitchecken ging als een zonnetje, geen gedoe over te vieze handdoeken of ontbrekend serviesgoed. Top geregeld!
Tja, daar stonden we dan in de lobby met het grootste deel van ons reisgroepje. We konden pas om elf uur in de bus terecht, dus we hebben daar - met onze rustige, goed luisterende kindertjes - nog een flinke tijd doorgebracht.

In het hotel waren ze de lobby in de tussentijd aan het prepareren voor een soort bijeenkomst: er stond een tafel met een groen kleedje erover en daarop stond wat vage apparatuur, met een flink verlengsnoer dat van de tafel naar de muur liep.
Daar kun je als kind lekker over struikelen (en daarmee in één moeite door het apparaat ruïneren). Vele nerveuze blikken van de aanwezige Chinezen, maar gelukkig is alles goed gegaan.

De busrit verliep ook voorspoedig en ruim op tijd kwamen we op het vliegveld van Beijing aan. Voordat we door de paspoortcontrole gingen, namen we afscheid van Li en daarna snel inchecken op een zeer rustig vliegveld. Toch opvallend dat dat zoveel makkelijker gaat dan op zo'n provinciaal vliegveld. Hier maakten ze er niet zo'n probleem van dat wij twee bekers drinken voor de kinderen bij ons hadden, maar in Ürümqi werd alles zonder pardon weggespoeld.

Bij de Starbucks dronken we een bakkie en aten we een cakeje, daarna nog even de laatste yuans (= RMB's) spenderen aan wat noodzakelijke dingen zoals een linnen jurkje voor Yuul, een T-shirt voor Yiming, pandaslofjes voor Yuul en een pandarugzak voor Yuul.
Gelukkig had ik nog RMB 19,50 overgehouden, zodat Rob nog nèt een doppio (dubbele espresso) kon scoren bij de Starbucks. Alles schoon op.

De vlucht verliep niet helemaal vlekkeloos, want Yulia en Yiming waren helaas niet erg slaaplustig (en wij na verloop van tijd wel). En de hazenslaapjes die ze hebben gedaan hebben ze netjes om de beurt gedaan zodat we altijd entertainment in de buurt hadden.

Rond kwart voor zes (kwart voor één 's nachts voor ons gevoel) landden we veilig op Nederlandse bodem. Yulia was vreselijk opgewonden en blij dat we er weer waren en Yiming was ook best opgewekt.
Door de glazen ruit bij de bagageband hebben we Yimingetje al kunnen showen aan familie en vrienden, maar het was helemaal mooi om iedereen even later in het echt te kunnen knuffelen.

Het was geweldig. Yuul kreeg meteen een beker roosvicee (die ze zó had gemist) in haar handen gedrukt, maar in alle hectiek viel die vrij snel
op de grond... sorry, schoonmaakmensen van Schiphol!
We gingen met een groep naar de Delifrance om daar even wat te drinken. Yulia en Yiming (en wij trouwens ook!) zijn vreselijk verwend met cadeaus. Yiming vond het allemaal prachtig en heeft lekker gespeeld met de aanwezige kindjes.

En ook Yulia heeft intens genoten. Toen we (een beetje te laat) in de auto zaten heeft ze verschillende keren verzucht: "Dat was leuk!"
En dat was het ook! Alle lieve mensen die er waren: bedankt!
Een prachtige aankomst na een prachtige reis!

Nog op het nippertje waren Marjoke, Sisko & Jingjing er ook nog even. Zij vertrokken diezelfde avond ook naar China om hun zoon en broertje Yuan op te halen. Onze reisgroep van 2006 was daarmee weer even compleet, hartstikke leuk!

In de auto op weg naar huis vielen de kindertjes snel in slaap. Maar toen we in ons straatje stopten, schoot Yulia wakker: "We zijn thuis!"
Snel alle koffers naar binnen en slapende Yiming naar binnen.
We hebben hem even op de bank gelegd en hem voorzichtig wakker gemaakt. Hij was meteen heel tevreden en heeft het huis al een beetje verkend.

Bij verschillende speelgoedjes slaakte hij even een zacht kreetje en ook de knopjes van de videorecorder e.d. vond ie zeer interessant.
Hup, nog even aan de verwarmingsknop draaien, ook leuk!
Rob deed de kinderen nog even kort in bad en daarna gingen ze allebei hun eigen kamertjes in.

En tot zeven uur de volgende ochtend hebben we ze niet meer gehoord.
Dat mag nog wel iets oprekken, naar acht uur ofzo, maar voor zo'n eerste nacht is het toch fantastisch!

Inmiddels hebben we de eerste dag thuis er ook op zitten en hebben we al ervaren dat Yiming zich graag door Yuultje laat opstoken, dan hebben ze de grootste lol met elkaar.

En Yiming maakt z'n naam als schoenenfetisjist nog steeds waar, want hij heeft een flinke tijd rondgelopen op de klompjes (rood met witte stippen) die Yulia bij de aankomst cadeau heeft gekregen.

Hij is trouwens ook dol op Yulia's favoriete ontbijt: volkoren cracotjes met vruchtenhagel. Maar over Yulia's favoriete avondeten (lasagna met spinazie) was hij vanavond een stuk minder enthousiast. En dat maakte hij heel goed duidelijk door z'n beker water boven z'n eten om te keren.
Daar was geen woord Chinees bij! ;-)