Ons illustere duo vanmorgen om een uur of acht:
"Yiming, ben je wakker?"
"Ja."
"Yiming, wat ben je aan 't doen?"
"Ah."
"Yiming, ben je echt wakker geworden?"
"Ja."
Heel gezellig allemaal op deze bijzondere 41e verjaardag van Robby.

Na een rustig ontbijtje lieten we ons per taxi naar de Yonghegong lamatempel brengen. Daar zijn we in 2006 vanuit ons toenmalige hotel te voet naar op zoek geweest (samen met de zeer gewaardeerde familie Kroone), maar toen zijn we gestrand in een veel kleinere tempel met allemaal zeer geïnteresseerde nonnen.

Deze keer bereikten we de lamatempel wel.
Wat een bijzonder schouwspel, al die prachtige gebouwen en bijgebouwen en al die mensen die met bossen wierook komen bidden.
Maar hoe schitterend en groots ik deze lamatempel ook vond, toch vond ik die kleine tempel waar we in 2006 per ongeluk terecht waren gekomen, toch specialer.

Yulia was druk met het op en neer lopen (rennen) over de "glijbanen" die langs vrijwel alle trappen liepen. En Yiming liet ook goed van zich horen met een luide kreet hier en daar. Hij heeft het traplopen ook ontdekt en is daar al een stuk beter en zekerder in dan ruim een week geleden.

Na anderhalve week krijgen we de echte Yiming meer en meer te zien.
En... er zit echt een kop op dat jochie. Als hij z'n zin niet krijgt, of iets gaat niet snel genoeg naar zijn smaak, dan laat ie dat luid en duidelijk weten. ;-)
We zullen dus vast nog wel wat met hem te stellen krijgen, maar het is goed dat ie van zich af kan bijten met ons Yuultje als grote zus.

Na ons tempelbezoek aten we wat in een klein zaakje in de buurt en daarna liepen we nog even rond in wat omliggende hutongs.
Inmiddels was het tegen half drie en om half vier moest één van ons weer terug zijn in het hotel om het paspoort met visum voor Yiming in ontvangst te nemen.

Maar Rob moest z'n maatpak nog ophalen. Het plan was dat Rob en Yuul naar Yashow market zouden gaan (dan kon Yulia fijn nog een aantal keren met de roltrap op en neer) en Yiming en ik zouden teruggaan naar het hotel. Maar toen wij eenmaal in de taxi zaten, wilde Yulia met alle verduld toch met mij mee. Oké dan! We lieten op de kaart zien waar ik heen moest en Rob gaf me twee briefjes van honderd mee om de taxi te betalen (in mijn knip zitten namelijk alleen maar euro's).

We waren nog geen halve minuut onderweg of het begon al: "Ik wil met papa mee naar de roltrap."
"Nee, meisje, dat kan niet, papa is al met de andere taxi mee en wij gaan nu samen naar de lift in het hotel."
Yiming lag te slapen in m'n armen, dus uiteraard kwam de volgende zet vrij snel daarna: "Ik wil ook bij mama op schoot."
Kortom: het was een onderhoudende taxirit.

Maar het werd helemaal leuk toen de taxichauffeur in een voor mij totaal onbekende buurt een hotelterrein opreed en op z'n bonnenknop drukte, daarmee bedoelend: we zijn er!
Nee sukkelaar! Dit is een ander hotel! Comfort Inn & Suites in plaats van Comfort Suites... ik heb het toch aangewezen op de kaart! Dus ik sputterde meteen tegen: "No no no no!", maar de meneer hield voet bij stuk: "Yeah yeah yeah yeah, look!", al wijzend naar het bord. Wat een domme mevrouw toch, dat ze haar eigen hotel niet herkent!

Gelukkig had ik een visitekaartje van het hotel bij me met daarop het juiste adres, dus even later waren we weer onderweg.
Door dit akkefietje waren we bijna een uur onderweg met twee jengelige kindertjes, waarvan er één absoluut niet stil wou zitten en ook één keer met haar poezelige neusje tegen de voorstoel aanviel toen de taxichauffeur pardoes moest remmen. Holladiejee!

Maar uiteindelijk bereikten we in goede gezondheid (Yulia's neus deed inmiddels geen pijn meer) het juiste hotel en betaalde ik de man met één van de honderd yuan-biljetten. Had ie geen wisselgeld! Dat duurde ook weer een minuut of tien, maar toen was het ook helemaal geregeld.
Een vol uur amusement voor slechts RMB 27,00, waar vind je dat nog?

Binnen vijf minuten klopte onze gids Li aan met het paspoort van Yiming met daarin het visum. De gelegaliseerde notariële documenten waren helaas nog niet klaar, die krijgen we pas achteraf via Kind en Toekomst.
Maar we kunnen in ieder geval terug naar Nederland.

Li bracht nog een mooie verrassing mee: een mooie verjaardagstaart voor Rob, haar cadeautje voor zijn verjaardag. Geweldig hè!
Dus rond een uur of kwart over vier zaten we met z'n allen in de lobby aan een bak koffie, jasmijnthee of appelsap en een lekker stuk taart.
Voordat Rob de taart aansneed, wilde ik graag nog een foto maken (het was een waar kunstwerk met kraanvogels erop voor een "longlasting life"), maar natuurlijk had Yulia er alweer een vingertje ingestoken voordat de eerste foto gemaakt was. ;-)

Ons laatste avondmaal in China deelden we ook met z'n allen, inclusief Li.
Een gezellige afsluiter van een geweldige week Beijing samen.
Sommige kindertjes waren een beetje druk (ik noem geen namen), maar dat is ook logisch na zo'n indrukwekkende reis.

Rob heeft al onze spullen inmiddels vakkundig ingepakt.
Morgenochtend vertrekken we om elf uur, dus we kunnen eerst nog ontspannen ontbijten.

Nederland... we komen er weer aan!