Allereerst: mam, van harte gefeliciteerd met je 65e verjaardag!!

De kindertjes hebben de afgelopen nacht fantastisch geslapen.
Iets na twaalven hoorden we Yuul even keuvelen, maar daarna was ze snel weer stil en Yiming werd om een uur of vier half wakker en begon meteen om z'n pleegmoeder te vragen. Maar hij was nog zo moe dat hij er ook genoegen mee nam dat ik hem een flesje water bracht. Hij dronk er even van en ging daarna weer slapen.

Rond half tien vanmorgen werd ie echt wakker, maar toen hij onze tronies boven z'n bed zag verschijnen, was hij het daar helemaal niet mee eens. Het huilprotest duurde minder lang dan gisteren en aan het ontbijt was hij weer het mannetje. Ik had een bakje "fried rice" voor hem volgeschept en ook wat watermeloen voor hem gepakt. Alles werd met smaak verorberd, dus gelukkig is z'n eetlust nog helemaal in orde.

Yulia eet daarentegen ronduit slecht hier. We merken elke dag steeds een beetje meer aan haar dat ze graag naar huis wil. Ze is erg gehecht aan de vaste dingen en qua eten en drinken zijn dat de roosvisee, haar cracotjes met vruchtenhagel, lasagna en mie. Maar dan niet van die rare mie die ze haar hier in Ürümqi voor durven te zetten, maar gewoon de lekkere mie van thuis ("wone mie, mama!").

Na het late ontbijt hebben we beide kindertjes goed aangekleed, Yiming in de rugdrager, Yuul in de buggy en even een blokje om.
Yiming vond de rugdrager gisteren geweldig, maar vandaag kon het hem niet zo bekoren. We merken vandaag sowieso meer weerstand bij hem dan gisteren (en we gaan er maar van uit dat dat er niet aan ligt dat hij ons wat beter heeft leren kennen in die dag).

Hij wil steeds graag naar buiten en geeft dat duidelijk aan door z'n schoenen en z'n jas naar ons toe te brengen. Waarschijnlijk vindt hij dat dit "geintje" nu wel lang genoeg heeft geduurd. Terug naar m'n pleegmoeder en wel NU! Ons lieve jochie is echt in de rouw en dat is moeilijk om te zien, maar aan de andere kant betekent het wel dat hij daar erg liefdevol is behandeld.

Tijdens onze wandeling kwamen we allerlei interessante taferelen tegen.
Overal hier op straat wordt gebarbecued, dat schijnt een typisch Oeigoers gebruik te zijn. Her en der zie je rookpluimen opstijgen.
Verder heel veel winkeltjes waarvan we niet precies weten wat ze verhandelen. We waarderen de ondertitel van de winkel op de foto dus zeer: "to create ahighy fashionabie taste of life".

Vanmiddag heeft Yiming een paar uur geslapen en zijn Rob en Yulia naar het zwembad op de 7e verdieping gegaan. Toen ze terugkwamen werd Yiming zo'n beetje wakker, maar hij was jengelig. Opeens ging hij ergens in een hoekje op z'n hurkjes zitten: poop alert!
Ik heb hem boven de WC gehangen en na enig gesteun en gezucht kwam daar onze eerste (grote!) Yiming-drol. Boven de WC nog wel!
We zijn apetrots op hem, stoere vent, onze eerste drol van Yuul kwam destijds pas op dag vijf, geloof ik.

Daarna was ie een stuk zonniger. Weer lekker brabbelend (wie weet zegt ie reuze intellecuele dingen, maar wij verstaan er in ieder geval niks van) ging ie op onderzoek uit.
Tijdens het eten was ie zelfs een beetje drakerig te noemen... de eerste bekers zijn al over de tafel gegaan (hellup, daar dachten we vanaf te zijn!). Hij vond zichzelf reuze grappig en dat was wel erg leuk om te zien.
Het is voor hem erg prettig om in de buurt van Chinezen te zijn, dan is het een charmeurtje op en top. Hmmm... de komende dagen misschien toch wat vaker Oeigoerse restaurants opzoeken.

Totdat we weer teruggingen naar de hotelkamer was het leuk en gezellig. Maar op het moment dat we de lift op onze 15e verdieping uitstapten en hij zich realiseerde dat hij weer niet naar het voor hem bekende thuis gingen, waren de rapen weer gaar. Toch zoekt hij ons toch wel voorzichtig op in zijn verdriet. Het verdriet is oprecht, maar we merken meer en meer dat hij ook erg gewend is om z'n zin te krijgen. Want vrijwel elke keer als de dingen niet lopen zoals hij het graag wil, ontaardt het in een driftige, verdrietige bui. We gaan stap voor stap en dan komt het allemaal goed.

Volgens de dokter van het tehuis ging hij normaal altijd om elf uur naar bed, maar vanavond lag ie er om half negen al in. Hij sliep vrijwel meteen.
Daarna even rustig met Yuul (die tijdens het eten trouwens nog een koortsig tukje van een half uur op mijn schoot heeft gedaan, maar even later ging het gelukkig weer goed met haar) naar een paar Bumbaatjes gekeken en nu liggen onze beide Chineesjes diep te slapen.

Morgen gaan we naar Shihezi, Yimings thuisstad. We vertrekken om half tien, zodat we voor de ochtendspits de stad uit zijn (half tien voor de ochtendspits, is het geen giller?).
Daar zit trouwens nog een aardige anekdote aan vast (in het kader van het thema: "een aardig woordje over de grens spreken"): ik had afgelopen zondag vrijwel meteen aan Jenny, onze gids, gevraagd of we Shihezi mochten bezoeken.
Shihee-wat?
Blijkt dat je het uitspreekt als Sjuhutsuh, met de klemtoon op "hut".
Daar leek mijn bloemkool-Chinese uitspraak [Sjieheedzie] natuurlijk niet in het minst op. Gelukkig was de onduidelijkheid snel uit de lucht en gaan we er gewoon heen.