Tijdens het ontbijt spraken we af om met ons reisgroepje te gaan shoppen. Ik opperde om naar Yashow market te gaan, daar zijn we in 2006 namelijk ook al een paar keer heen geweest en ze hebben daar alles wat je mogelijk zou willen kopen als kooplustige adoptieouder.

Met verschillende taxi's gingen we om een uur of half elf op pad en laat nou net onze taxichauffeur een belabberde route hebben uitgekozen. We hebben een kwartier in de file gestaan ergens in een achterafstraatje en je moest 'ns weten hoe heet het is in een stilstaande taxi.
Zo heet, dat ons Yimingetje lag te tukken met een nat zweethoofdje.

Maar we hebben het gehaald en aldaar doken we meteen de kelder in om schoenen voor onze kindjes te kopen. Ik was wederom op dreef en binnen de kortste keren had ik vier stellen schoenen voor RMB 350 gekocht: voor Yuul een stel Adidasjes en voor Yiming Adidasjes, Diesel schoenen en sandaaltjes van een merk dat ik niet ken.

Yulia hield haar gympies meteen aan (hup, die warme winterlaarsjes snel de tas in!), maar binnen een minuut waren ze al viezig. Elke dag is ze namelijk weer een klein beetje vermoeider en dus wat minder stuurbaar, zullen we maar zeggen. Over de vieze grond kruipen is niet de meest duurzame aanpak voor haar besmettelijke wit-roze gympen en trouwens ook niet voor haar broek.

Rob was - met Yiming op z'n rug - inmiddels naar de tweede verdieping gegaan om zich daar van top tot teen te laten opmeten. Het doel was een op zijn lange lijf geschreven maatpak. Dat gaat trouwens supersnel, morgenmiddag mag hij komen passen en donderdag - op z'n 41e verjaardag - is z'n wollen maatpak (Australische kasjmir volgens de kleermaker, grinnik) helemaal klaar.

Een verdieping hoger vonden we allerlei kinderkleertjes. Een Peppa Big T-shirt! En wat een schattig babyblauw Ralph Lauren kakjurkje hing ernaast!
Voor Yiming hebben we nog een Tommy Hilfiger vest, twee Ralph Lauren broeken en een oranje Billabong T-shirt gekocht.

Op de verdieping daarboven kochten we een pandaknuffel voor Yuul en een hondenknuffel (moemoe!) voor Yiming en daarna stapten we de laatste roltrap op om helemaal boven een hapje te gaan eten. Rob SMS-te iedereen en een kwartier later zaten we allemaal overvloedig te Chinezen.

We moesten nog twee dingetjes: een naamstempel voor Yiming en een lampionnetje voor op z'n kamer en daarna zijn we snel de taxi weer ingestapt om nu maar weer eens een serieus middagtukje in te lassen.
Daar had Yuul wel oren naar, maar Yiming pakte in de taxi al een half uur slaap mee en wilde in de hotelkamer niet meer slapen.

Hij is trouwens een dandy in de dop, een echte schoenenfreak (Imelda Marcos, eat your heart out!). Vol enthousiasme wilde hij alle schoenen passen en als het hem niet snel genoeg ging kwam hij zelf al met het volgende paar aanzetten. En z'n "ouwe" schoenen (potdorie net één week gedragen) werden naar ergens onder een tafeltje verbannen.

Na een verder rustige schoenenmiddag hebben Rob en Yiming zich bij de reisgroep aangesloten om te gaan eten (de keuze viel op de KFC) en Yulia en ik hebben rustig iets op de kamer gegeten.
Ons lieve meisje verlangt naar huis.

Maar eerst... morgen naar de muur!