Terwijl Yulia en ik de ochtend rustig op de hotelkamer doorbrachten (zij spelen en ik inpakken) ging Rob met Maggie naar het kindertehuis waar Yulia enkele weken nadat ze was gevonden heeft doorgebracht.
Het had mooi geweest om dat met z'n drietjes te doen, maar voor Yulia is het ook wel eens lekker om gewoon eens een ochtendje te spelen en niks te hoeven.

Het is echt een enorm actief meisje, ze is echt gewend dat er heel veel met haar gespeeld wordt en... leuk voor Rob... hoe wilder hoe beter.
Maar hoewel het tussen haar en ons hartstikke goed gaat (er hoeft maar een Chinees naar haar te wijzen en ze vliegt al in onze armen) merken we wel dat het allemaal erg veel voor haar is. Soms is ze even helemaal op wild en is het moeilijk om haar te kalmeren. Het is in ieder geval een grote grapjas, ze heeft zelf vaak de grootste lol. En wij lachen graag met haar mee.

Rob heeft een indrukwekkende ochtend gehad. De directrice van het tehuis (Nanchang Social Welfare Institute) was op zakenreis en Rob en Maggie werden door een zeer vriendelijke medewerkster ontvangen.
Ze was ook zeer openhartig en gaf behalve een rondleiding door het gebouw ook het dossier over Yulia ter inzage. Rob heeft van bijna alle documenten een foto kunnen maken, ook documenten met zeer waardevolle foto's erop.

Rond twaalf uur was hij weer terug in de hotelkamer. Al snel daarna kregen we te horen dat onze vlucht naar Beijing (die om 16.50 uur zou moeten vertrekken) uitgesteld zou worden vanwege slecht weer boven Beijing.
Niet eens zo heel erg, want door deze verschuiving kon Yulia mooi nog naar bed 's middags en dat zou vast een goed effect hebben op haar humeur tijdens de reis.

Om half vijf lieten we hotelkamer 1220 in het Gloria Plaza Hotel achter ons en vertrokken we met de bus naar het vliegveld.
Daar hielp Maggie ons met inchecken en namen we afscheid van haar.
We hebben e-mailadressen uitgewisseld en haar beloofd dat we haar op de hoogte zullen houden van de ontwikkeling van onze kindjes.

Op het vliegveld aten we nog wat, maar Yulia was weer even op wild.
Dat beloofde wat voor in het vliegtuig, maar eenmaal in de lucht (ik schat dat we uiteindelijk rond half negen vertrokken) was ze weer op haar charmantst.
Ze vindt het fijn om in beweging te zijn en als dat met een bus of een vliegtuig is (lekker die deining) is het ook prima.

Ze wilde niet slapen maar heeft prima gegeten van de plakrijst die we in het vliegtuig kregen en heeft gespeeld met alles dat los en vast zat (lege kotszakjes, Nike schoentjes (met dank aan Anna voor het lenen), lege drinkbekers, enz.).
Van het opstijgen leek ze helemaal geen last te hebben en bij het landen werd ze een beetje dreinerig en heeft ze heel veel gedronken, waarschijnlijk hielp dat om haar oortjes open te houden).

Op Beijing International Airport werden we weer opgevangen door onze gids Selina en zij zorgde ervoor dat wij in het Great Wall Sheraton Hotel terechtkwamen.
In de lobby gaven wij Selina allerlei officiële documenten waarmee zij visa voor onze kindertjes kan regelen en daarna eindelijk naar onze nieuwe hotelkamer.
Yulia nog snel even een flesje en daarna snel naar bed, het is al erg laat!