Onze laatste volle dag in China, wat te doen?
Wij hadden bedacht om 's morgens nog iets aan sightseeing te doen: de Lama Tempel of the Tempel of Heaven. En dan 's middags wat laatste shopaciviteiten verrichten en een beetje inpakken.

Maar toen we 's morgens naar de ontbijtzaal liepen, langs een flinke raampartij, dachten we eerst dat we ons vergist hadden in de tijd, zo donker was het buiten.
Even later barstte het los: onweer en enorm hevige regen.
En het zag er niet naar uit dat het binnen afzienbare tijd zou opklaren.

Dus pasten we onze planning aan en gingen we 's morgens al naar de Yashow Market, samen met Wilma, onze vaste shoppartner (en koningin der afdingers).
We hebben een goeie slag geslagen met o.a. drie paar schoentjes voor Yulia, twee paar schoenen voor Robby, twee Swatch horloges, twee geweldig kitscherige handtasjes en nog meer. En allemaal voor weinig, heerlijk!

Eenmaal terug in het hotel maakte Rob een portie noedeltjes voor Yulia en ging ik
- in de regen - naar de Starbucks voor sandwiches en koffie.
In de loop van de middag klaarde het weer aardig op en pikten we samen met Robert en z'n oudste dochter Elin nog even een wandelingetje mee.

We liepen onder meer door een oude Hutong-wijk die op dat moment werd afgebroken. Mooi om te zien hoe alles wat nog bruikbaar was, zorgvuldig werd opgestapeld voor hergebruik.

Rond vijf uur waren we terug in het hotel, gelukkig net op tijd om onze gids Selina nog te treffen die Yulia's paspoort met visum en de gelegaliseerde notariële documenten kwam overhandigen. Rob maakte van de gelegenheid gebruik om haar te vragen om wat Chinese kopie-documenten te vertalen.
Tijdens zijn bezoek aan het kindertehuis in Nanchang heeft hij namelijk een hoop kopie-documenten meegekregen, o.a. het rapportje van 8 november 2004, de dag waarop ze is gevonden. Erg waardevol om al deze informatie te krijgen.

Daarna was het party-time!
We hadden namelijk een jarige in ons midden: Jing (de dochter van Marjoke en Sisko) vierde vandaag haar eerste verjaardag.
Er was taart, we hebben gezongen en de kindertjes hebben best lief met mekaar gespeeld. Al-met-al een geslaagd eerste verjaardagsfeestje.

Daarna vlug naar onze eigen hotelkamer voor een snel roomservice-diner en daarna moesten we alles nog inpakken. Helaas sloeg bij Rob al tijdens het eten een vlaag van misselijkheid toe: hij was koortsig en flink beroerd.
Zijn lezing is dat ik hem vergiftigd heb met de Starbucks-sandwiches, alleen maar omdat ik de koffie daar zo heerlijk vind. ;-)

Zo goed en zo kwaad mogelijk pakten we de koffers in (dat ging een stuk minder makkelijk met een zieke Rob, hij is namelijk het inpaktalent van ons tweeën) en lekker vroeg gingen we onder de wol... klaar om naar huis te gaan!